媽咪記性越來越差,經常唔記得鎖匙放喺邊,假牙放喺邊,銀包放喺邊。令到媽咪感到不安,產生好多負面諗法,例如懷疑有人偷佢嘢。
又會將好多唔同嘅人同事撈亂埋一齊,其實我一聽就知道,全部係佢想像出嚟,根本唔係事實。我同媽咪溝通,留心嘅唔係佢講乜嘢,而係背後反映嘅情緒。我唔會駁斥佢,話佢講嘢全部係假!我會話:唔見咗嘅嘢喺屋企裏面,一定搵得番!
媽咪有時又話自己無用,行都行唔穩,我就同佢講:「你一世人做兩世人嘅嘢,而家仲想做?你九十幾歲啦,應該享仔福,享孫福!」
我唔會否定媽咪嘅情緒,會盡量令佢知道,我明白佢心情唔好,引導佢諗多啲正面嘢。
尋日返屋企探媽咪,一見到我,就問我做乜車佢嚟依度?我話呢度喺你屋企,佢就唔出聲。佢經常講嘢講到一半就停落嚟,因為已經唔記得自己要講乜。
佢唔止一次同我傾偈時話好驚,其實唔難理解,睇到自己身體退化,記性又差,甚至經常唔知道自己喺邊度,點會唔驚?
我每次返去睇媽咪,其實唔係要同佢講乜嘢,最緊要係陪住佢,畀佢睇到我。